Onze dagelijkse stress en angst…

Is het normaal die dagelijkse stress en angst?

Uitgangspunt voor dit blog is een artikel dat ik heb gelezen in de “Vruchtbare Aarde”, wat me zeer aansprak. Het artikel verwoorde precies waardoor we in deze wereld leven in een dagelijkse spanning / angst, die we als geheel normaal ervaren. Je kan je gaan af vragen “Is dit nu waar het werkelijk om draait in het leven op deze wereld”?

We leven van jongs af aan in een wereld van meten, vergelijken en streven naar succes; we hopen voortdurend op een betere plek dan waar we nu zijn.
Dat streven naar succes vertalen we vaak met een hogere plek op de maatschappelijke ladder. Daardoor kiezen we ervoor, bewust of onbewust, om mee te gaan in de dagelijkse ratrace van streven naar meer en beter en hoger….

De oorzaak die tot dit streven leidt.

De gedachte heerst dat er niet genoeg is voor iedereen. Dat we dus moeten concurreren om tijd, geld, macht, bezit, gezondheid maar ook om aandacht en liefde ligt aan de wortel van dit streven.
Aan het verlangen naar succes kleeft de angst om te verliezen, de angst voor tekort, de angst om minder of anders te zijn dan anderen.
Deze angst maakt dat we een afstand bewaren tot de ander, ons niet kwetsbaar op durven te stellen.

Zodra we worden geboren ontvangen we een BSN nummer. En daarbij allerlei richtlijnen waaraan we moeten voldoen. De groeicurve van het consultatiebureau, school en beroepsopleiding en de verwachtingen die ouders (on)bewust van ons hebben en later het beroep waarin we ons willen ontwikkelen. Of je nu een baan krijgt of ondernemer wordt, er zijn heel veel regeltjes waaraan we te hebben voldoen.
Als je in deze tijd in de vacatures leest  waaraan mensen moeten voldoen dan worden er supermensen gevraagd.
Bijna niemand kan aan al die eisen voldoen.

Al die regels en protocollen waaraan we aan moeten voldoen berusten alleen op een materiële werkelijkheid. En ja daar leven we ook in.
Maar dat is niet het enige waar het hier om draait. Een belangrijk deel van ons leven draait om immateriële begrippen zoals leven en liefde. Het leven zelf is al een begrip dat niet in regeltjes is vast te leggen. Evenmin als liefde, wijsheid, vrede, schoonheid, geluk, plezier…etc.

Het effect hiervan…

Het effect is dat we ons afvragen of we wel goed genoeg zijn? Of we het allemaal wel gaan redden in dit leven? Onze zelfkennis is gerelateerd aan de vergelijking met een ander. Dat is precies de angel in het geheel. Wij zijn allemaal unieke mensen met eigen talenten en creativiteit, een eigen verleden en eigen ontwikkelingen. Ten diepste verlangen we allemaal naar liefde, geluk, vrede…

In de protocollen van deze wereld waarin we leven en ons proberen aan te passen past geen mens. We proppen ons in een vakje, we snijden desnoods in eigen vlees om er maar bij te horen en doen zo meer en meer afstand van onze eigen oorspronkelijkheid van wie we echt zijn.

Het gevolg is dat het in verbinding zijn van hart tot hart met elkaar niet vanzelfsprekend is. We zijn druk met kijken, vergelijken, concurreren, winnen en ook telkens weer het incasseren van teleurstellingen. Want je bent nooit goed genoeg gewoon zoals je bent. Kortom in de wereld van meten en vergelijken ontstaan de eenzaamheid, angst en verdriet. En dit geldt zeker nu voor deze crisistijd.

In de natuur gaat het anders..

Enkele jaren geleden liep ik onder begeleiding in een kudde wilde Koniks / paarden. Die ontmoeting met deze redelijk in vrijheid levende paardenkudde alleen al, maakte op mij een diepe indruk. Degene die ons begeleidde, verdiept zich al langere tijd in deze dieren en nog steeds.
Zo hoorde ik:

•  Dat conflicten die eindigen met lichamelijk letsel zelden voorkomen in deze kuddes. Conflicten worden heel wijs opgelost met kleine corrigerende bewegingen.
• Dat er geheel creatieve oplossingen zijn die voor mensen ondenkbaar lijken. Bijvoorbeeld het bestaan van 2 drijvende hengsten binnen een kudde en hoe mis het ging toen dit door mensenhand werd gecorrigeerd.
• Er zijn zeker wel een leidende merrie en een drijvende hengst in een kudde aanwezig. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van ieders talent van elk individu als dat aan de orde is. De gehele kudde volgt dan de aanwijzingen van het desbetreffend paard. Stel er is een paard is dat erg slim is om watergebieden veilig over te steken dan krijgt dat dier hiervoor het vertrouwen van de gehele kudde en neemt dat paard ook de verantwoordelijkheid en het voortouw hiervoor: Dienend leiderschap dus.
• Het algehele belang van de hele kudde staat voor ieder lid van de kudde voorop. Omdat dit algehele belang de grootste waarborg is voor ieder individu

Nou zijn dit dieren en geen mensen zul je zeggen, daarin heb je helemaal gelijk. Wij zitten anders in elkaar maar dat wil niet zeggen dat we geen belangrijke lessen kunnen leren door naar de natuur te kijken.

Wat ik hieruit leer?

Niet dat we meteen alle geprotocolleerde arbeid moeten opdoeken.
Maar wel dat we met elkaar het lef en de moed kunnen ontwikkelen. Om nieuwe paden te gaan. Om naar wezenlijk contact te zoeken met jezelf en de ander. Dat we daarvoor ook onze eigen creativiteit  gaan aanboren.

Dit kan wanneer je het contact durft te ontwikkelen met je eigen wezenlijke zelf. Je eigen hart. Het kan zijn dat je je eigen pijn ontmoet die je meedraagt in het leven. Het is goed om daar zicht op te krijgen en aan te werken.

Pijnlijk en angstig is het ook om te leven in deze wereld met zoveel drama. In deze wereldwijde crisis waarin zoveel angst en lijden is. We door de maatregelen vervreemden van elkaar.

Laten we onszelf en elkaar vasthouden; in verbinding blijven met onszelf en met elkaar.
We zijn allen unieke mensen en hebben elkaar zo nodig.

 

 

 

 

 

Bronnen:
Artikel van Christiaan van Os, “Ik dacht dat ik al iets was”:  www.onderwijslessen.nl/onderwijs-visie/voorbij-het-oordeel-is-elk-kind-even-mooi/

Margriet Markerink, journaliste van www.paardenwaarden.nl

Warme groet,
Corrie