Ik vertel in deze blog een verhaal, een recente ervaring.
Op een vrijdagmiddag kreeg ik een appje van een kennis uit Brabant die iets vertelde over een zieke hond bij haar in de buurt. Zij vroeg of ze mijn nummer mocht doorgeven.
Het ging over een kleine tot middelgrote hond, een dame, van 9 jaar die sinds ongeveer 10 dagen heftige pijnen had. De hond was ziek, at alleen wanneer het aangeboden werd en bewoog zich niet. Wanneer de eigenaar een vermoeden had van een volle blaas / darm dan tilde zij de hond op en zette haar buiten. Op het moment van neerzetten, op de grond dan krijste de hond. De eigenaar vermoedde van de pijn in achterlijf. De hond liep a.h.w. eerst weg, weg voor de pijn zo leek het.
Daarna lukte het plassen en poepen op een normale manier. Ze liep ook niet kreupel of mank.
De dierenarts kon niets vinden. Ook die dierenarts-internist wist het niet goed. De hond kreeg zware pijnstilling en maagzuurremmers maar niets helpt. De eigenaar was in alarm en dat begreep ik goed. Het was haar voornemen om de medicatie te stoppen de dag erna omdat die nauwelijks iets deed.
Ik heb ‘s avonds een gesprek gedaan met het dier. Zo noem ik het; een goed gesprek hebben met elkaar. Op de inhoud van het gesprek ga ik niet in.
Want wat ik wil hier vertellen is dat de werkzaamheid van een goed gesprek volgens mij gebeurt vanuit je hart. “Maar dat is toch niets nieuws, Corrie”, zal je zeggen. Nee daar heb je gelijk in, dat weten we allemaal. Maar we doen het nog maar zo zelden, werkelijk vanuit de volle aandacht in je hart het contact aangaan met de ander, zonder oordeel. Ook ik moet me hier telkens bewust van zijn om in mijn hartgebied blijven; letterlijk contact hebben met je fysieke hart.
De eigen emoties zijn verraderlijke afleiders.
Nee, ik zeg niet dat je je verstand er niet bij nodig hebt.
Maar wel wil ik zeggen dat het vertrekpunt ligt in je hart. En als je daar bent en zoveel mogelijk blijft gaan je hersenen als vanzelf logistiek volgen de waarnemingen vanuit je hart. Je hart is het creatieve en scheppend orgaan en je hersenen blinken uit in hun talent om de meer of minder bekende paden te volgen.
Hoe het verder ging met de hond hoorde ik de dag erna. Nadat ik het gesprek had gevoerd, kwam de hond uit zich zelf in beweging. De volgende dag kwam ze uit zichzelf de tuin in en liep door naar de buren om een lekkere snack op te halen. Ik heb nog Bach Bloesemremedies op gestuurd die kunnen helpen het verdere proces te ondersteunen.
Het laatste bericht, een week na het goede gesprek met de dame in kwestie, was dat de hond weer bijna zichzelf was geworden, bijna de oude, af en toe wordt een piepje gehoord als er iets niet lukt. En ik hoop dat ze mettertijd deze nare periode geheel vergeet en weer geniet van haar leven
Voor mij is dit iets groots, ik noem het een wonder. En vind wonderen ook niet zo vreemd want daartoe zijn wij als mensen in staat. Het begint in het hart, daar zit de sleutel. Dan werkt het neurologisch systeem logistiek mee met de waarnemingen van het hart. Deze kracht hebben we allemaal als mens! Iedereen kan dit met zijn eigen talenten, op zijn eigen manier of je nou bakker bent of aannemer of…. Zo rust je hoofd in je hart.
Heb je een vraag, stel ze gerust.
Stuur een berichtje naar welkom@corriederks.nl
Warme groet, Corrie
Geef een reactie